در حالی که بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD، در واقع، بسیار پر انرژی هستند، انرژی بالا تنها به اندازه کافی برای اثبات تشخیص نیست. در واقع، کودکان مبتلا به برخی از انواع ADHD انرژی زیادی ندارند. برای مثال، ADD ممکن است خود را در انرژی کم همراه با بی توجهی و سایر علائم ظاهر کند.
بنابراین، هنگامی که ممکن است یک کودک با مقدار زیادی انرژی با ADHD تشخیص داده شود؟ به منظور واجد شرایط برای تشخیص، یک کودک باید یک مشکل مزمن و فراگیر با توانایی او برای تنظیم سطح فعالیت، و همچنین اختلال در توانایی خود را برای مهار و کنترل امواج. اختلال عملکرد یا یادگیری، کلید جداسازی ADHD از فعالیت عادی است.
چگونه می توان گفت
اما بیش فعالی و سایر نشانه های اولیه، تکانشگری و بی توجهی، واقعا فقط نوک کوه یخی برای بچه های ADHD هستند. ممکن است اختلالات اضافی وجود داشته باشد که ممکن است واضح نباشد. مثلا:
بیشتر بخوانید: انواع بیش فعالی در کودکان
- کودکان مبتلا به ADHD اغلب اطلاعات پردازش را مشکل می کنند. با مثال فوق العاده ای ممکن است فرد به اندازه کافی کند شود تا اطلاعات دقیق را پردازش کند. این می تواند مشکلات را در یک محیط کلاس درس ایجاد کند که انتظار می رود دانش آموزان به سرعت و با دقت درک و پاسخ دادن به دستورالعمل را درک کنند.
- کودکان مبتلا به ADHD بسیار ناامید می شوند و بسیار راحت می شوند و در تنظیم احساسات خود مشکل دارند. این علائم می تواند در روابط اجتماعی دخالت کند، منجر به احساس انزوا و کاهش عزت نفس می شود.
- کودکان مبتلا به ADHD معمولا با مسائل اجرایی مانند سازماندهی، برنامه ریزی، اولویت بندی، توجه و به یاد آوردن جزئیات مشکلی دارند. این مسائل می تواند در طیف وسیعی از تنظیمات مشکل ساز باشد. حتی در ورزش های پس از مدرسه، اعضای تیم انتظار می رود آماده شوند، به یاد بیاورند که چه چیزی آموزش داده شده اند و در زمان حضور دارند.
- کودکان مبتلا به ADHD نیز تمایل به رشد بالاتری نسبت به همسالان خود دارند. بنابراین، 11 ساله مبتلا به ADHD ممکن است فکر کند و رفتار کند، مانند یک کودک جوانتر، مانند یک نوجوان رو به رشد. این بدان معنی است که حتی نوجوانانی که دارای ADHD هستند ممکن است فاقد قضاوت باشند که نیاز به انتخاب هوشمندانه در مورد دوستی، ریسک پذیری و فعالیت های بالقوه مضر داشته باشند.
اگر فرزند شما پر انرژی باشد و نشستنش سخت باشد، ممکن است برخی نشانه های ADHD را نشان دهد. اما اگر او همچنین قادر به کنترل و تحریک احساسات خود باشد، توجه و پاسخ مناسب در مدرسه و خانه را داشته باشد، او احتمالا یک فرد پر انرژی است. در حالی که علائم اصلی که ADHD را تعریف می کنند می تواند شامل بیش فعالی، همراه با تکانشگری و بی توجهی باشد، نه همه بچه ها (یا بزرگسالان) مبتلا به ADHD این علائم را به همان وجهی یا همان درجه بندی خواهند کرد. شما مطمئنا تغییراتی را در نحوه نشان دادن یا نشان دادن علائم به عنوان حرکت فردی از طریق مراحل مختلف زندگی مشاهده خواهید کرد.
بنابراین، همانطور که می بینید، برای یک کودک مبتلا به ADHD، خیلی بیشتر درگیر است که فقط فعال و پر از انرژی است. با این وجود، اگر نگرانی در مورد توسعه فرزندتان داشته باشید، همیشه با پزشک متخصص اطفال هماهنگی داشته باشید.
انواع بیش فعالی در کودکان:
بیش فعالی عموما به دو دسته تقسیم بندی میشود که در ادامه به طور خلاصه به آن پرداخته شده است
بیشتر بخوانید: تعریف بیش فعالی در کودکان
نوع اول بیش فعالی: Hyper Active Disorder - HD
این گروه معمولا فعالیت بالایی دارند اما در رابطه با تمرکز مشکلی ندارد که از نشانه های آن می توان علائم ذیل را ذکر کرد:
- دست و پای بی قرار (غالبا با دست‌های خود بازی می‌کند)
- ترک صندلی یا ترک محل نشستن
- بالا رفتن از دیوار راست
- نمی توانند بی سر و صدا باشند (مدام در حال صدا در آوردن هستند)
- در حال حرکت به نظر می‌رسند (سرگردانند)
- زیاد حرف می‌زنند
- تحمل انتظار ندارند به عنوان مثال قبل از پایان سوال، جواب می دهند
- تخریبگرند و ازین کار لذت می برند
- بدون فکر و بدون توجه به عواقب، کارشان را انجام می دهند
- نوبت را رعایت نمی کنند
راه تشخیص نوع اول بیش فعالی
اختلال بیش فعالی بیماری پیچیده ای است و اغلب تشخیص داده نمی‌شود. برای تشخیص این افراد و مشخص شدن روند درمان، بایستی تمام عواملی که در ادامه ذکر شده در فرد دیده شود که عبارتند از:
- حداقل ۶ نشانه از نشانه‌های ذکر شده در بالا را داشته باشند
- نشانه های تشخیص داده شده به مدت شش ماه تداوم داشته باشند
- حداقل دارای ۵ سال سن باشند
- شروع علائم قبل از ۷ سالگی باشد
نوع دوم بیش فعالی - Attention Deficit Disorder - ADD
این گروه بر خلاف گروه قبلی فعالیت بالایی ندارند اما در توجه و تمرکز دچار مشکلند. در حقیقت این افراد حضور فیزیکی دارند اما فکر و حواسشان جای دیگری است و معمولا به اسم نابغه‌های کودن شناخته می شوند که از نشانه های آن می توان علائم ذیل را ذکر کرد:
- از روی بی دقتی دچار اشتباه می‌شوند
- در حفظ توجه بیش از ۵ دقیقه مشکل دارند
- گوش نمی دهند و فقط تظاهر به گوش دادن می کنند
- از خود عکس العمل‌های سریع نشان می‌دهند به عنوان مثال در هنگام گوش کردن ناگهان سر خود را برمی گردانند
- در سازماندهی برنامه ها مشکل دارند
- اغلب وسایلشان را گم می کنند
- بسیار فراموشکارند
- با کوچکترین محرکی مثل بوق ماشین یا صدای تیک تاک ساعت حواسشان پرت می شود
- دستورات داده شده را پیروی نمی‌کنند (درک دستور ندارند)
- خواب کمی دارند.
بیشتر بخوانید: نوع بیش فعالی در کودکان
راه تشخیص نوع دوم بیش فعالی
برای تشخیص این افراد و مشخص شدن روند درمان، بایستی تمام عواملی که در ادامه ذکر شده در فرد دیده شود که عبارتند از:
- حداقل ۶ نشانه از نشانه‌های ذکر شده در بالا را داشته باشند
- نشانه‌های تشخیص داده شده به مدت نه ماه تداوم داشته باشند
- حداقل دارای ۵ سال سن باشند
- شروع علائم قبل از ۷ سالگی باشد
شایان ذکر است که در برخی موارد دسته دیگری از افراد بیش فعال نیز مشاهده میشود که ترکیبی از دو گروه توضیح داده شده می‌باشد و علائم مشترکی از هر دو گروه را دارا هستند و تحت عنوان ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) شناخته میشود.
