بیش فعالی در کودکان: کلمه به کلمه
بیایید نگاهی به آنچه مربی به او گفته است، و تفسیر آنچه که گفته ایم به عنوان او ممکن است آن را از نظر یک متفکر تصویری درک کرده است.
او به او می گوید: "آنچه شما انجام داده اید اشتباه است!" به شرح زیر است:
- کلمه "چه" یک عکس تولید نمی کند، بنابراین به معنای چیزی برای او نیست.
- او به معنی کلمه "شما" خود است. تصویر او همان چیزی است که او در آینه می بیند.
- او نمی دانست «انجام شده» به دو دلیل. اولا، گذشته از "انجام" بیان می کند که آن را ثبت نمی کند، زیرا فاقد درک از "قبل" و "بعد" است. دوم، این یک کلمه دیگر بدون یک تصویر است و بنابراین به خودی خود معنی ندارد. این کلمه به سادگی یک نقطه خالی در تخیل او است، بنابراین او هنوز تنها یک تصویر از بازتابش دارد.
- کلمه "is" همچنین یک عکس از خود ایجاد نمی کند. چون کلمه "شما" پیش از این بود، بازتابش تغییر نمی کند.
- کلمه "اشتباه" معنی ندارد، مگر شاید مربی او را دوست ندارد. تصویر ذهنی او این است که او را از طریق شانه نگه می دارد.
بنابراین، پسر از اولین جمله که او را از طریق شانه نگه میدارد، فهمیده است. تفسیر او احتمالا "او مرا دوست ندارد".
سپس او می گوید: "شما باید صبر کنید تا این نوبت شما باشد!"
در آن می رود به شرح زیر است:
- کلمه "شما" دوباره تصویر ذهنی خود را نشان می دهد.
- کلمه "must" یک عکس تولید نمی کند، به این معنی است. تصویر تغییر نمی کند
- کلمه "صبر" نمیتواند درک شود انتظار بر اساس مدت زمان است. تنها مفهوم زمان او فعلی است. بنابراین اگر او در ذهن چیزی می بیند، پس او را با شانه هایش نگه می دارد.
- کلمه "is" یک تصویر تولید نمی کند، معنی ندارد. تصویر تغییر نمی کند
- کلمه "شما" دوباره تصویر ذهنی خود را نشان می دهد.
- کلمه "نوبت" یک عکس تولید نمی کند. این بر اساس شرایط زمان، سفارش و سفارش است. او نمیتواند هرکدام از این شرایط را درک کند. بدون تصویر، بدون معنی.
- کلمه "is" تصویری تولید نمی کند، معنی ندارد. بنابراین هیچ تغییری در تصویر قبلی، که در آن خودش توسط معلمش بر روی شانه ها نگهداری می شود.
در پایان این جمله، تصویر ذهنی او هنوز نشان می دهد که او را از طریق شانه نگه می دارد. تفسیر او احتمالا هنوز هم او را دوست ندارد.
او می گوید: "آیا من را درک می کنید؟"
در آن می رود به شرح زیر است:
- کلمه "درک" یک تصویر تولید نمی کند، معنی ندارد.
- کلمه "شما" دوباره عکس خود را تولید می کند.
- کلمه "من" یک تصویر از او را به وسیله شانه ها نگه می دارد.
در پایان جمله، تصویر ذهنی او هنوز نشان می دهد که او را از طریق شانه نگه می دارد. تنها چیزی که او می فهمد، احتمالا هنوز هم او را دوست ندارد.
او می گوید: "تا زمانی که نوبت تو نباشد!"
در آن می رود به شرح زیر است:
- کلمه "شما" دوباره یک عکس از خود ایجاد می کند.
- کلمه "slips" تصویر خود را به تصویری از خود می اندازد که لغزش را تغییر می دهد.
- کلمه "اول" به معنای چیزی برای او نیست، تصویر را تغییر نمی دهد.
- کلمه "if" به معنای چیزی برای او نیست، تصویر را تغییر نمی دهد.
- کلمه "شما" تصویر خود را تقویت می کند.
- کلمه "نوبت" به معنای چیزی برای او نیست، تصویر را تغییر نمی دهد.
- کلمه "is" به معنای چیزی برای او نیست، تصویر را تغییر نمی دهد.
در انتهای جمله، او خودش را می بیند و اسلاید را پایین می آورد. او می داند که باید اسلاید کند. او می گوید: "بله!" در پاسخ به آنچه که او درک کرده است و به سرعت آن را به عمل می آورد. او نردبان را بالا می برد و فرزندان دیگر را کنار می گذارد در حالیکه معلم به بی اعتقادی به او نگاه می کند.
سوء تفاهم دوگانه در بیش فعالی
آنچه که مربی در اینجا نمی دانست این است که پسر دقیقا همان چیزی را که او گفت، بر اساس توانایی او در درک آنچه که او گفت، انجام داد، به او گفته بود.
درست است که رفتار او بی ادب و شاید حتی خطرناک است. این قطعا باید به طور موثر اصلاح شود. اما نه "زمان" و نه مجازات های دیگر و نه ریتالین قادر به اضافه کردن عدم درک این پسر نیاز به اصلاح رفتار خود را.
عدم اطمینان زیادی در زمینه ADD و ADHD وجود دارد. هر دوی آنها دشوار است تشخیص دهند. علت (علت) شناخته شده نیست و افرادی که مشاهدات لازم را برای تشخیص جمع آوری می کنند اغلب به اندازه کافی آموزش دیده نیستند. در حالیکه متخصصان پزشکی می توانند رفتار شخص ADHD را شرح دهند، هنوز در مورد علت این پدیده و نحوه درمان آن بدون ریتالین یا داروهای مرتبط هنوز مطمئن نیستند. اگر چه ریتالین می تواند علائم را تغییر دهد، اما به ماهیت اساسی این مشکل نمی پردازد.
بیش فعالی امروزه عارضه ای بسیار شناخته شده است، اما به دلیل شناخت سطحی و ناکافی ممکن است بعضی رفتارهای طبیعی یا اختلالات دیگر کودک تحت عنوان بیش فعالی شناخته شوند.
لازم است که مادران و پدران عزیز بدانند که تشخیص قطعی اختلال بیش فعالی فقط بوسیله ی پزشک متخصص امکان پذیر است، اما برای تشخیص اولیه نیز باید شناخت کامل تری از نشانه ها و علائم اختلال بیش فعالی داشته باشید و آن ها را با رفتار کودک خود منطبق کنید.
داشتن حداقل سه نشانه از نشانه های بیش فعالی برای تشخیص اولیه ی این اختلال لازم است.
مسلما هر شیطنتی را نمیتوان تعبیر به بیش فعالی کرد، به یاد داشته باشید که شیطنت از نشانه های کودک سالم است. برای مثال اگر کودک شما در مهمانی مدام در حال حرکت است، به همه چیز دست میزند، وسط حرف دیگران میپرد و... به احتمال زیاد دارد رفتاری که اقتضای سنش است را انجام میدهد.
بیش فعالی یکی از شایع ترین و در عین حال پیچیده ترین اختلالات موجود است. ۳ نشانه برای تشخیص اولیه ی بیش فعالی وجود دارد: پرتحرکی، کمبود توجه و تمرکز، و حرکت های تکانه ای یا همان کارهای غیرقابل پیش بینی.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان در این مورد میگوید:" بچه‌هایی که دچار بیش فعالی از نوع پرتحرکی هستند، بچه‌هایی بی‌قرار و ناآرام‌اند که هیچگاه در یک جا به شکل ثابت نمی‌نشینند و دائم در حال راه رفتن هستند. این مشکلات در مدرسه، نمود بیشتری پیدا می‌کند چرا که با رفتارهای خود موجب برهم زدن نظم کلاس می‌شوند یا اگر بتوانند خود را کنترل کنند، دائم روی صندلی خود در حال حرکت هستند. اصطلاحی که معمولا در مورد این گروه از بچه‌ها به کار می‌برند این است که گویا موتوری به پای این کودکان وصل شده که از ابتدای روز تا اواخر شب دائم روشن است و خاموشی ندارد. این کودکان از انجام رفتارهای پرخطر لذت می‌برند و پرحرفی، مشخصه از بیش فعالی کودک است."
