این بلاگ منتشر کننده برخی محتویات وب سایت رادیوکودک در زمینه کودک است

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «بیش فعالی در کودکان» ثبت شده است

بیش فعالی در کودکان - فصل ششم

با هم، بیایید نگاهی به یک وضعیت معمولی که نشان دهنده فقدان درک عمومی از بیماری تاخیر با توجه به کمبود توجه است قبل از اینکه ما در مورد نحوه توسعه ADHD صحبت کنیم.

دو شخصیت اصلی یک پسر پنج یا شش ساله با ADHD و معلم پیش دبستانی است.

پسر ما یک کودک معمولی ADHD است - هوشمند، خلاق، تخیلی و بیش فعالی. او عمدتا فکر می کند در تصاویر و در حال حاضر زمان زیادی را صرف صحبت کردن با خود را از طریق تخفیف.

حاکم ما حرفه خود را انتخاب کرده است، زیرا فرزندانش به قلب او بسیار نزدیک است. اما گروه مهد کودک بزرگ خود یک چالش واقعی است. اگر چه او سعی می کند به هیچ کس قضاوت نداشته باشد، او پسر ما را به عنوان "یکی از آن بچه ها" در روز اول شناسایی کرد. او به طور مداوم در حال حرکت است و هرگز به او گوش نمی دهد. از طریق رفتار وی در اتاق گروه، او وضعیت بدی را در خود حتی بدتر می کند.

بیشتر بخوانید: راه های تشخیص نوع اول بیش فعالی

چند روز اول در محیط جدید فاز ساده ای برای همه کودکان نیست، اما اکثر آنها به زودی راه خود را پیدا می کنند - اما این پسر نیست. اگر هرچیزی، رفتار او تمایل به بدتر شدن دارد. او در صندلی نشسته است، او همیشه در همه جا است.

در صبح روز یکشنبه به یک رسوایی میافتد. فرماندار متوجه می شود که پسر شش یا هفت کودک گذشته را که با اسلحه ایستاده اند هل می دهد. او فقط او را هل می دهد، صعود می کند و در مقابل آنها می افتد. او شوکه است این نه تنها بی ادب است، بلکه خطرناک است. او نمیتواند چنین رفتاری را تحمل کند، پس او را از طریق شانه به او میگیرد، همانطور که از او گذشته تا او را دوباره بچرخاند. او تلاش می کند تا دور شود، اما او را محکم نگه می دارد. او به پایین می رود و در صدای سخت ترش می گوید: «به من نگاه کن!» به او نگاه می کند، به او می گوید: «آنچه انجام داده ای اشتباه است. شما باید منتظر بمانید تا این نوبت شما باشد! آیا من را درک می کنید؟ هنگامی که آن را به نوبه خود شما فقط لغزش! "پسر به طور مستقیم در او به نظر می رسد، می گوید:" بله! "

فرماندار اجازه می دهد از شانه هایش بیرون بیاید و به سمت راست حرکت کند. او بلافاصله به نردبان میرود، بعضی از کودکان را می کشد، صعود می کند و به پایین می رود.

حالا واقعا شوکه شده. ناامید می شود، او را از طریق شانه ها می گیرد، او را از حیاط دور می کند و زمان را به او می دهد یا هر چیز دیگری برای اعمال انضباطی مجاز می شود.

بیشتر بخوانید: انواع بیش فعالی در کودکان


معلم اشتباه گرفته و مطمئن است که چه کاری باید انجام دهد. پسر گفت او او را فهمیده و سپس دقیقا همان کاری را که او فقط او را ممنوع کرده انجام داد. بدون مداخله، درمان رفتاری، و یا شاید داروهای دیگری مانند ریتالین، او هیچ امیدی به رسیدن به او یا انجام برخی از نوع کنترل ندارد.

تحلیل بیش فعالی در کودکان


آنچه اتفاق افتاده، مربی را گیج کرده است. نتیجه گیری او به دلیل تجربه و درک او از وضعیت به نظر می رسید طبیعی است. درست است که بر اساس تجربه قبلی یا آموزش قبلی، درمان رفتاری یا ریتالین ممکن است تنها راه حل شناخته شده برای او برای رسیدن به این پسر است. اما این یک راه حل واقعی نیست، زیرا مشکل واقعی حل نشده است. او متوجه نمی شود که سوء تفاهم خود را از ADHD می تواند علت این باشد که او چگونه در این وضعیت احساس می کند. او احساس می کند که پسر ممکن است چنین رفتار کند که او را آزار دهد. نتیجه گیری شما منطقی است، اما این اشتباه است.

در حقیقت، با توجه به توانایی پسر برای تفکر در تصاویر، دانش تجربی و توانایی محدود او برای درک آنچه مربی به او گفته است، پسر دقیقا همانطور که گفت، انجام داده است.

برای درک ما، باید توجه داشته باشیم که پسر اصطلاح صحیح (به معنای درک واقعی) "خود" و "تغییر" ندارد. دانش تجربی خود را در مورد نتیجه اشتباه است، و همچنین مفهومش "زمان"، "نظم" و "نظم".

او یا یک درک نادرست از این اصطلاحات را توسعه داده و یا هیچ کدام را ندیده است. در واقعیت جایگزین که او از طریق تخفیف ایجاد می کند، تغییر تنها زمانی اتفاق می افتد که او آن را احساس می کند، و در نتیجه هیچ نتیجه ای وجود ندارد. ایده های ساده مانند "خوب" و "بد" از این دیدگاه درک می شوند. خوب است او را دوست دارد بد است چیزی که او دوست ندارد. درست است که او می خواهد؛ اشتباه است چیزی که او نمی خواهد.

بدون درک صحیح از اصطلاحات "تغییر و پیامد"، هیچ چیز دائمی نیست. بنابراین، او هیچ ایده ای از "قبل" و "بعد" ندارد. مفهوم او "زمان" برای محیط زیست او بسیار محکم و بی اعتبار است. بدون درک روشن از اصطلاحات "تغییر"، "نتیجه" و "زمان"، نه اصطلاح "نظم" و نه اصطلاحات "نظم" و "اختلال" ممکن است وجود داشته باشد.

بیشتر بخوانید: تعریف بیش فعالی در کودکان

 
 
 
۱۰ بهمن ۹۷ ، ۱۸:۱۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رادیو کودک

مطلب در ارتباط با بیش فعالی 2

ADHD چگونه تشخیص داده می شود؟
هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص ADHD وجود ندارد. تشخیص توسط یک متخصص بهداشت حرفه ای با آموزش و تخصص در ADHD (مانند متخصص اطفال، روانپزشک یا روانشناس بالینی) ساخته شده است. ارزیابی اغلب شامل موارد زیر است: تاریخچه رشد و توسعه روانی و اجتماعی دقیق، مشاهده کودک و استفاده از پرسشنامه های استاندارد شده، گاهی اوقات آزمون های روانشناختی و هرچند که ممکن است در نظر گرفتن دیدگاه کودک / جوان در مورد علائم آنها و تاثیر آن بر زندگی روزمره آنها باشد.

مهم این است که شرایط دیگری را که می تواند مانند ADHD شبیه سازی شود، رد کنیم و بنابراین مهم است که یک ارزیابی حرفه ای برای بررسی این موارد داشته باشیم که ممکن است شامل یک گروه وسیع تر از متخصصان مانند سخنرانی و درمانگران زبان، روانشناسان بالینی و پزشکان شغلی باشد.

تشخیص ADHD می تواند در نظر گرفته شود، اما معمولا تا زمانی که یک کودک حدود شش ساله نیست و مدرسه را شروع نکرده، تأیید نمی شود، اما بعدها می توان آن را نیز ذکر کرد، زیرا بعضی چالش ها برای کودکانی که در مدرسه متوسطه بی توجه هستند، بیشتر آشکار می شوند. ورود معلمان به عنوان ناظر در یک محیط مدرسه ساختار یافته بسیار مهم است و تمرین خوبی برای مشاهدات معلمان در ارزیابی است.

بیشتر بخوانید: تشخیص بیش فعالی در کودکان

متخصصان همچنین می توانند به عنوان بخشی از ارزیابی یک مشاهده مدرسه را انجام دهند تا ببینند که چگونه کودک در محیط های کلاس درس و زمین بازی رفتار می کند.

برخی از استانداردهای تشخیص ADHD وجود دارد که در سطح بین المللی توافق شده است. یکی از علائم اصلی هر یک از این موارد باید در تنظیمات مختلف (در خانه و در مدرسه) باشد. آن ها هستند:

نادیده گرفتن

یک کودک یا یک جوان با علائم ناخواسته دچار تردید می شود
 

 

دلایل بیش فعالی:
علت به وجود آمدن بیش فعالی احتمالا ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. احتمالا این کودکان در بخش های مربوط به توجه و تمرکز در مغز دچار نقس جزئی هستند. از عواملی که می توانند در بروز این اختلال موثر باشند سیگار کشیدن و یا مصرف الکل در دوران بار داری توسط مادر است.

 

حتی استنشاق تحمیلی دود سیگار توسط مادر باردار، باعث اختلال در رفتار کودک می شود. استرس مادر هم با این موضوع ارتباط دارد. تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده بیانگر این است که این اختلال معمولا در خویشاوندان نزدیک این افراد هم وجود دارد.

 

تشخیص بیش فعالی
تشخیص بیش فعالی با یک آزمون خاص امکانپذیر نیست. مجموعه ای از این علائم باید (حداقل در مدت شش ماه) مورد بررسی قرار بگیرد. کودک این موارد را معمولا قبل از هفت سالگی نشان می دهد. همچنین کودکی که دارای این نشانه هاست با رفتارهایش اطرافیان خود را در محیط های مختلفی مانند مدرسه یا خانه دچار مشکل می کند و حتی با گروه دوستان و همسالان خود نیز به راحتی کنار نمی آید.

** در مقابل این دسته از پدر و مادرها، والدینی هستند که نمی خواهند مشکل کودک خود را بپذیرند و معمولا با بهانه آوردن از هشدارهای معلمان و سایر اطرافیان طفره می روند. این افراد از درمان این اختلال واهمه دارند و گمان می کنند داروهایی که توسط پزشک تجویز می شود برای فرزندشان عوارض دارد. این در حالی است که اگ راین کودکان در زمان مناسب درمان نشوند، نمی توانند در امور آموزشی و فعالیت های اجتماعی خود موفق عمل کحنند و ممکن است برای خودو اطرافیانشان مشکل آفرین باشند.

مسمومیت ناشی از سرب حاصل از دود اتومبیل و آلودگی هوا، غذاهای محتوی مواد افزودنی مثل شیرین کننده های مصنوعی و یا رنگ دهنده های خوراکی، مواد جلوگیری کننده از فاسد شدن غذا که در بعضی از غذاهای آماده وجود دارد، نیز در ایجاد این اختلال سهیم هستند.

در صورت بی توجهی به کودکان بیش فعال و معالجه نشدن آنها احتمال اینکه این افراد در آینده به افسردگی مبتلا شوندو یا در نوجوانی رفتارهای ضد اجتماعی و گاه بزهکارانه داشته باشند زیاد است. بنابراین به والدین توصیه می شود که حتما در دوران کودکی برای معالجه فرزند خود اقدام کنند. این بیماری دردوران مدرسه بیشتر مشکل آفرین می شود زیرا کودک تمرکز کافی برای گوش دادن به درس ندارد و مدام برای بیرون رفتن از کلاس اجازه می خواهد. این بچه ها نمی توانند آرام روی صندلی بنشینند، معمولا پرحرف هستند و مدام سر کلاس با دوستان خود حرف می زنند و این موضوع باعث می شود از لحاظ تحصیلی با مشکل مواجه باشند.

والدین باید به رفتار کودکان خود دقت داشته باشند و تنها در صورتی که مجموعه از این نشانه ها را در مدت طولانی مشاهده کردند با یک متخصص مشورت کنند. در غیر اینصورت نمی توان به هر کودک پرتحرک برچسب بیش فعالی زد.

 

علائم بیش فعالی کودکان:
موارد زیر میتوانند از نشانه های بیش فعالی باشند درحالیکه هیچ کدام از این نشانه ها به تنهایی یا حتی چندین مورد باهم نمیتواند نشانه کودک بیش فعال باشد. درصورت مشاهده ی این علائم برای پیگیری بیشتر به پزشک مرتبط مراجعه کنید اما درباره ی زدن برچسب بیش فعالی بر کودک بسیار محتاط باشید.
 
بیشتر بخوانید: بیش فعالی در کودکان

 

  • قطع پی در پی گفت‌وگو و مکالمه بزرگ ترها
  • پاسخ دادن به سؤال، پیش از آنکه جمله سؤال‌کننده به پایان برسد
  • بی صبری و بی تحملی شدید طوری که هر آنچه طلب کرد، باید در همان لحظه آن را دریافت کند
  • پرحرفی‌
  • مدام در حال حرکت و جنب‌و‌جوش بودن
  • بی‌صبری و نداشتن تحمل برای ایستادن در صف و رعایت نوبت
  • عصبی و حساس بودن و مرتب پایین و بالا پریدن
  • هل دادن بقیه‌ی کودکان
  • برهم زدن بازی بقیه‌
  • انجام تکلیف‌های مدرسه بدون توجه و دقت
  • «قاپیدن» وسایل و اسباب بازی های کودکان دیگر
  • نداشتن مهارتهای لازم در برقراری ارتباط‌های اجتماعی با دیگران
  • گم‌کردن وسایل شخصی
  • از این شاخه به آن شاخه پریدن
اگر دنبال مطالعه بیشتر درباره علائم بیش فعالی هستید می توانید مطلب علائم بیش فعالی در کودکان را مطالعه کنید.
 

 

 
 
۰۳ بهمن ۹۷ ، ۱۷:۴۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رادیو کودک

آیا کودک شما بیش فعالی است؟

در حالی که بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD، در واقع، بسیار پر انرژی هستند، انرژی بالا تنها به اندازه کافی برای اثبات تشخیص نیست. در واقع، کودکان مبتلا به برخی از انواع ADHD انرژی زیادی ندارند. برای مثال، ADD ممکن است خود را در انرژی کم همراه با بی توجهی و سایر علائم ظاهر کند.

بنابراین، هنگامی که ممکن است یک کودک با مقدار زیادی انرژی با ADHD تشخیص داده شود؟ به منظور واجد شرایط برای تشخیص، یک کودک باید یک مشکل مزمن و فراگیر با توانایی او برای تنظیم سطح فعالیت، و همچنین اختلال در توانایی خود را برای مهار و کنترل امواج. اختلال عملکرد یا یادگیری، کلید جداسازی ADHD از فعالیت عادی است.

چگونه می توان گفت
اما بیش فعالی و سایر نشانه های اولیه، تکانشگری و بی توجهی، واقعا فقط نوک کوه یخی برای بچه های ADHD هستند. ممکن است اختلالات اضافی وجود داشته باشد که ممکن است واضح نباشد. مثلا:

بیشتر بخوانید: انواع بیش فعالی در کودکان

  • کودکان مبتلا به ADHD اغلب اطلاعات پردازش را مشکل می کنند. با مثال فوق العاده ای ممکن است فرد به اندازه کافی کند شود تا اطلاعات دقیق را پردازش کند. این می تواند مشکلات را در یک محیط کلاس درس ایجاد کند که انتظار می رود دانش آموزان به سرعت و با دقت درک و پاسخ دادن به دستورالعمل را درک کنند.
  • کودکان مبتلا به ADHD بسیار ناامید می شوند و بسیار راحت می شوند و در تنظیم احساسات خود مشکل دارند. این علائم می تواند در روابط اجتماعی دخالت کند، منجر به احساس انزوا و کاهش عزت نفس می شود.
  • کودکان مبتلا به ADHD معمولا با مسائل اجرایی مانند سازماندهی، برنامه ریزی، اولویت بندی، توجه و به یاد آوردن جزئیات مشکلی دارند. این مسائل می تواند در طیف وسیعی از تنظیمات مشکل ساز باشد. حتی در ورزش های پس از مدرسه، اعضای تیم انتظار می رود آماده شوند، به یاد بیاورند که چه چیزی آموزش داده شده اند و در زمان حضور دارند.
  • کودکان مبتلا به ADHD نیز تمایل به رشد بالاتری نسبت به همسالان خود دارند. بنابراین، 11 ساله مبتلا به ADHD ممکن است فکر کند و رفتار کند، مانند یک کودک جوانتر، مانند یک نوجوان رو به رشد. این بدان معنی است که حتی نوجوانانی که دارای ADHD هستند ممکن است فاقد قضاوت باشند که نیاز به انتخاب هوشمندانه در مورد دوستی، ریسک پذیری و فعالیت های بالقوه مضر داشته باشند.

اگر فرزند شما پر انرژی باشد و نشستنش سخت باشد، ممکن است برخی نشانه های ADHD را نشان دهد. اما اگر او همچنین قادر به کنترل و تحریک احساسات خود باشد، توجه و پاسخ مناسب در مدرسه و خانه را داشته باشد، او احتمالا یک فرد پر انرژی است. در حالی که علائم اصلی که ADHD را تعریف می کنند می تواند شامل بیش فعالی، همراه با تکانشگری و بی توجهی باشد، نه همه بچه ها (یا بزرگسالان) مبتلا به ADHD این علائم را به همان وجهی یا همان درجه بندی خواهند کرد. شما مطمئنا تغییراتی را در نحوه نشان دادن یا نشان دادن علائم به عنوان حرکت فردی از طریق مراحل مختلف زندگی مشاهده خواهید کرد.

بنابراین، همانطور که می بینید، برای یک کودک مبتلا به ADHD، خیلی بیشتر درگیر است که فقط فعال و پر از انرژی است. با این وجود، اگر نگرانی در مورد توسعه فرزندتان داشته باشید، همیشه با پزشک متخصص اطفال هماهنگی داشته باشید.

انواع بیش فعالی در کودکان:
بیش فعالی عموما به دو دسته تقسیم بندی می­شود که در ادامه به طور خلاصه به آن پرداخته شده است

 

بیشتر بخوانید: تعریف بیش فعالی در کودکان

نوع اول بیش فعالی: Hyper Active Disorder - HD
این گروه معمولا فعالیت بالایی دارند اما در رابطه با تمرکز مشکلی ندارد که از نشانه های آن می توان علائم ذیل را ذکر کرد:

  • دست و پای بی قرار (غالبا با دست‌های خود بازی می‌کند)
  • ترک صندلی یا ترک محل نشستن
  • بالا رفتن از دیوار راست
  • نمی توانند بی سر و صدا باشند (مدام در حال صدا در آوردن هستند)
  • در حال حرکت به نظر می‌رسند (سرگردانند)
  • زیاد حرف می‌زنند
  • تحمل انتظار ندارند به عنوان مثال قبل از پایان سوال، جواب می دهند
  • تخریبگرند و ازین کار لذت می برند
  • بدون فکر و بدون توجه به عواقب، کارشان را انجام می دهند
  • نوبت را رعایت نمی کنند

 راه تشخیص نوع اول بیش فعالی
اختلال بیش فعالی بیماری پیچیده ای است و اغلب تشخیص داده نمی‌شود. برای تشخیص این افراد و مشخص شدن روند درمان، بایستی تمام عواملی که در ادامه ذکر شده در فرد دیده شود که عبارتند از:

  • حداقل ۶ نشانه از نشانه‌های ذکر شده در بالا را داشته باشند
  • نشانه‌ های تشخیص داده شده به مدت شش ماه تداوم داشته باشند
  • حداقل دارای ۵ سال سن باشند
  • شروع علائم قبل از ۷ سالگی باشد

 نوع دوم بیش فعالی - Attention Deficit Disorder - ADD
این گروه بر خلاف گروه قبلی فعالیت بالایی ندارند اما در توجه و تمرکز دچار مشکلند. در حقیقت این افراد حضور فیزیکی دارند اما فکر و حواسشان جای دیگری است و معمولا به اسم نابغه‌های کودن شناخته می شوند که از نشانه های آن می توان علائم ذیل را ذکر کرد:

  • از روی بی دقتی دچار اشتباه می‌شوند
  • در حفظ توجه بیش از ۵ دقیقه مشکل دارند
  • گوش نمی دهند و فقط تظاهر به گوش دادن می کنند
  • از خود عکس العمل‌های سریع نشان می‌دهند به عنوان مثال در هنگام گوش کردن ناگهان سر خود را برمی گردانند
  • در سازماندهی برنامه ها مشکل دارند 
  • اغلب وسایلشان را گم می کنند
  • بسیار فراموشکارند
  • با کوچکترین محرکی مثل بوق ماشین یا صدای تیک تاک ساعت حواسشان پرت می شود
  • دستورات داده شده را پیروی نمی‌کنند (درک دستور ندارند)
  • خواب کمی دارند.

بیشتر بخوانید: نوع بیش فعالی در کودکان

 راه تشخیص نوع دوم بیش فعالی
برای تشخیص این افراد و مشخص شدن روند درمان، بایستی تمام عواملی که در ادامه ذکر شده در فرد دیده شود که عبارتند از:

  • حداقل ۶ نشانه از نشانه‌های ذکر شده در بالا را داشته باشند
  • نشانه‌های تشخیص داده شده به مدت نه ماه تداوم داشته باشند
  • حداقل دارای ۵ سال سن باشند
  • شروع علائم قبل از ۷ سالگی باشد

شایان ذکر است که در برخی موارد دسته دیگری از افراد بیش فعال نیز مشاهده می‌شود که ترکیبی از دو گروه توضیح داده شده می‌باشد و علائم مشترکی از هر دو گروه را دارا هستند و تحت عنوان ADHD ‪(Attention Deficit Hyperactivity Disorder)‬ شناخته می‌شود.

 

 

 
 
 
۰۳ بهمن ۹۷ ، ۱۷:۳۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رادیو کودک